جدا کردن اتاق خواب کودک درست است يا غلط
امروزه کودکان قبل از آنکه پا به جهان بگذارند اتاق شان با تمام امکانات براي شان حاضر شده است. رنگ هاي شاد و زيبا، وسايل و دکور خوب و فضايي که دلچسب هر کودک است. تقريبا همه چيز آماده است تا کودک بتواند در اولين زمان مناسب پس از تولد به استقلال برسد. چيزي که در گذشته کمتر جزو ضروريات بود و شرايط احيايش ديرتر و سخت تر به دست مي آمد. يکي از مشکلات در عملي کردن اين ايده مشکل دل کندن والدين از فرزندانشان است.
براي ترغيب بچه ها به خوابيدن در اتاق شخصي ، بايد توجه زيادي به طراحي دکوراسيون اتاق بچه ها داشت.
البته بطور کلي در يک سال اول توصيه مي شود شيرخواران در معرض ديد والدين باشند. چرا که نوزاد در بدو تولد نياز هاي بسياري دارد که بطور ويژه اي مادر مسئوليت رسيدگي به آنها را دارد. شايد دليل عمده حضور نوزادان در اتاق والدين رسيدگي به موقع به اين دسته از نياز ها باشد. تعويض به موقع و رفع گرسنگي نوزاد توسط مادر بارزترين دليل حضور نوزاد در نزديک ترين مکان به مادر است. از طرف ديگر نوع تنفس نوزاد و چگونگي خوابيدن او و بسياري مسائل ديگر هستند که نيازمند دقت و رسيدگي هستند.
به همين دليل توصيه مي کنيم حتي اگر اتاق جدايي براي فرزند در نظر گرفته مي شود، در معرض ديد والدين باشد. از آنجايي که اين مکان معمولا وجود ندارد، بهتر است در يک سال اول شيرخوار در اتاق والدين اما در تخت خواب جدا خوابانده شود.پ
اتاق خواب کودکان
والدين مي توانند با صبر و حوصله تنها خوابيدن را به يک زمان و فرصت دلپذير براي بچه تبديل کنند. روانشناسان کودک پيشنهاد مي کنند براي ترغيب بچه ها به خوابيدن در اتاق شخصي، ابتدا بايد توجه زيادي به طراحي دکوراسيون اتاق بچه ها داشت. به اين شکل که نه تنها از لحاظ رعايت شرايط فيزيکي و وضعيت نور و هوا ، بلکه در انتخاب همه وسايل اتاق بچه هم بايد توجه کافي داشت. بهترين پيشنهاد که آنها مي دهند نظر خواهي از خود بچه ها در اين زمينه است. آنها معتقدند اين بهترين شيوه اي است که والدين مي توانند با صبر و حوصله خوابيدن را به يک زمان و فرصت دلپذير براي بچه تبديل کنند.
در قدم دوم والدين بايد اعتماد کودک را به خود جلب کنند و به اين شکل که اگر او بر اثر عاملي دچار ترس و اضظراب شد واليدن خود را در دسترس ببيند و به اين صورت از ميزان ترس و اضطراب خويش بکاهند. قدم بعدي احساس خود مختاري است. به اين ترتيب که کودک احساس مي کند فضاي شخصيي خود را دارد. اين حس به او انگيزه مي دهد تا تنهايي براي او در مکاني که مختص اوست دلنشين شود.
اگر مشاهده شد که پس از اين اقدامات کودک که هنوز به خوابيدن در کنار شما اصرار دارد مطمئن باشيد عاملي بازدارنده وجود دارد چيزي مانند ترس و اضطراب کابوس هاي شبانه و . که مانع اين جداسازي مي شود.
پس بر عهده شماست که ريشه يابي کرده و عامل ترس را برطرف کنيد در غير اين صورت کودک هرگز راضي به جدا کردن اتاق خوابش نمي شود. و اگر هم بشود مطمئنا دچار آسيب هايي جدي خواهد شد. براي مرتفع کردن تدريجي اين گونه مشکلات به طور مثال مادر مي تواند تا به خواب رفتن کودک در کنار او باقي بماند يا اينکه او را پس از خوابيدن به اتاقش منتقل کند. اگر علت ترس او از تاريکي است چراغ خوابي براي اتاقش تعبيه کنيد تا اتاق در تاريکي مطلق نباشد. اما يادتان باشد هرگز دست و موي خود را به کودک ندهيد. در مقابل اصرار احتمالي او مي توانيد يکي از عروسک هايش را به او بدهيد تا در آغوش بگيرد. چرا که ايجاد هر گونه وابستگي جدا سازي او را سخت تر خواهد کرد. پس از رفع اين موانع، کودک شما آماده اين جدا سازي است اکنون مي توانيد اتاق خواب او را با خيالي آسوده جدا کنيد و با آرامش خاطر او را در اتاقش تنها بگذاريد و تقريبا مطمئن باشيد که او در آسودگي است.
# تهيه شده توسط گروه توسعه و دکوراسيون ديجي چوب #
# استفاده از مطلب با ذکر منبع بلا مانع است #
درباره این سایت